دهلینو-چابهار-کابل مثلث توسعه خاورمیانه
در یکی، دو سال اخیر، هند بهعنوان یک اقتصاد نوظهور تلاشهای زیادی برای دستیابی به شریانهای بینالمللی و ترانزیت کالاهایش کرده است. یکی از بازارهای هدف هند، افغانستان است و البته آسیایمرکزی. هند در نقشه راه خود برای ایستادن در جایگاه برترین اقتصاد دنیا، به دنبال مسیری امن است؛ مسیری که بتواند بدون کوچکترین مشکلی، کالاهای خود را ترانزیت کند؛ شاید در نگاه نخست، پاکستان دردسترسترین و راحتترین راه باشد، اما وقتی پای امنیت و دوستیهای منطقهای در میان باشد، اسلامآباد از فهرست گزینههای مطلوب دهلینو حذف میشود!
بههرحال، مناسبات سیاسی و دیپلماتیک، نقش بسزایی در همگرایی اقتصادی میان دو کشور دارد و از این منظر، پاکستان انتخابی منطقی برای هند نخواهد بود.کشوری که دسترسی بهتر، امنتر و مطلوبتری دارد، بیشک ایران است. در این میان، برای هند که اینک جای استعمارگر خود؛ یعنی بریتانیا را در اقتصاد جهانی گرفته، «چابهار» یک نقطه استراتژیک محسوب میشود؛ خصوصا آنکه هندیها سعی دارند، چابهار را بهعنوان رقیبی سرسخت در مقابل گوادر پاکستان، توسعه دهند.
چابهار، درست بهمثابه یک بندر در چهارراه جهانی، میتواند گزینهای پیشرفته و آیندهدار برای ترانزیت کالاهای هندی به افغانستان و آسیایمیانه باشد. درواقع در نقشه جدید منطقه و پس از همگرایی دهلینو و کابل، این چابهار است که میتواند حلقه وصل باشد. توافقنامه هند- ایران-افغانستان، هم میتواند اقتصاد منطقه را متحول کند و هم امنیت پایدار را به ارمغان آورد.چابهار درحالحاضر بهخاطر چهارراه ارتباطی دریایی، هوایی، جادهای و ریلی، انتخابی جذاب برای هند برای رسیدن به بازار افغانستان است.
با بهرهبرداری از خط ریلی چابهار- زاهدان و امتداد آن تا افغانستان، راه برای توسعه سرزمین دوستداشتنی افغانها، هموار میشود و مثلث دهلینو، تهران و کابل میتواند نماد صلح پایدار در منطقه خاورمیانه شود. سیاستهای معتدل نارندرا مودی، حسن روحانی و اشرف غنی در سالهای اخیر بسیار موفق بوده و ادامه این روند، یک تجارت برد- برد را در منطقه به وجود میآورد. امید میرود همگرایی و همافزایی دهلینو و کابل از مسیر چابهار، پروژه صلح پایدار و توسعه مستمر در منطقه را سرعتی دوچندان ببخشد.
دسته بندی :
برچسبها: دهلینو, چابهار, کابل, توسعه