کدام هواپیماها برای فرودگاه‌های ایران مناسب‌اند؟
سارا سرخان‌زاده: این روزها مهم‌ترین خبرهای صنعت هوانوردی کشور درباره نوسازی ناوگان هوایی ایران است و به نوعی هر جا سخن از فرودگاه، باند و آسمان می‌شود سخن از ورود هواپیماهای جدید ایرباس و بوئینگ به ایران، به میان می‌آید.
قطعا هر ایرانی با شنیدن اخبار خرید هواپیماهای جدید به وجد می‌آید و به آینده امیدوار می‌شود زیرا ایران، این کهن بوم از منابع اعتبار، مالی، داشته‌ها و غنای فراوانی بهره می‌برد و شایسته است که هر ایرانی از بهترین‌ها استفاده کند.
اما موضوعی که ذهن کارشناسان حوزه حمل‌ونقل هوایی را مشغول خود می‌کند، زیرساخت‌های هوانوردی موجود پاسخگوی این هواپیماهاست؟ خریدهای جدید بر اساس چه نیازسنجی انجام شده؟ آیا زیرساخت‌های فرودگاه‌ها که اکنون برای نشست و برخاست هواپیماها خدمات ارایه می‌دهند آمادگی عرضه خدمات مسافری به هواپیماهای پهن‌پیکر و سوپر جانبو را هم دارند؟ آیا فکری برای افزایش نیروی انسانی آموزش‌دیده در فرودگاه‌ها و هواپیماهای جدید شده است؟ آیا برای ورود هواپیماهای جدید و خروج هواپیماهای قدیمی از زنجیره پرواز در ایران برنامه‌ای تدوین شده است؟
در حقیقت، هواپیماها بر اساس اندازه و بردشان، میزان مختلفی سوخت مصرف می‌کنند. بنابراین، هواپیمای پهن‌پیکر و قاره پیماهایی همچون ایرباس ۳۸۰ که در لایه‌های دوم (سپهر آرام) جو پرواز می‌کنند، برای سفرهای داخلی ایران اصلا مناسب نیستند، زیرا علاوه بر مصرف سوخت زیاد، آلایندگی فراوان داشته و مقاومت باند در مقابل وزن سنگین آن‌ها قاصر است. ایرباس ۳۸۰ از جمله هواپیماهایی است که در قرارداد اولیه ایران‌ایر با ایرباس سفارش داده شده بود اما اخیرا ایران‌ایر سفارش خرید این نوع هواپیما را پس گرفت.
با توجه به وضعیت جغرافیایی، تنوع اقلیم، شرایط آب و هوایی گرم و خشک و کوهستانی ایران، خرید هواپیماهای بدنه کوچک برای فرودگاه‌های کوچک مانند یاسوج، سمنان و شاهرود مناسب باشد و خرید هواپیماهای بدنه متوسط برای فرودگاه‌های پر ترافیک کشور کارآیی بیشتری دارند زیرا زیرساخت‌های فرودگاهی فعلی، سطوح پروازی، طول و عرض باند، PCN باند، پارک پوزیشن‌های موجود در فرودگاه‌ها بستر مناسبی برای ارایه خدمات به مسافران این نوع هواپیماها هستند.
با توجه به شرایط و امکانات موجود در ایران بهترین هواپیماها؛ ایرباس۳۲۰، ۳۲۱، ۳۱۹ و بوئینگ ۷۳۷/۸۰۰ برای سفرهای بین‌المللی و هواپیماهای ATR برای سفرهای داخلی است.
اما نکته قابل توجه در خرید هواپیماها حضور ناظر است زیرا پرداخت هزینه‌های فراوان برای خرید جدیدترین هواپیماهای دنیا کافی نیست بلکه در این پروسه باید به ظرفیت‌های فرودگاهی کشور هم توجه کرد. سطوح پروازی فرودگاه‌های کشور امکان نشست و برخاست برای این نوع هواپیماها را فراهم می‌کنند. این گونه نباشد که از یک سو هزینه‌های فراوان بابت خرید هواپیماهای جدید شود و از سوی دیگر انتظار توسعه زیرساخت‌های فرودگاهی متناسب با این هواپیماها را داشته باشیم. به این معنا اگر خریدها متناسب با زیرساخت‌های موجود و بر اساس نیازسنجی‌ها باشد، نباید فشار مضاعفی برای تغییر زیرساخت‌های فرودگاهی در سراسر ایران متناسب با هواپیماهای جدید ایجاد شود.
سازمان هواپیمایی کشوری همواره به عنوان ناظر در صنعت هوانوردی ایران حضور دارد و نسبت به عملکرد فرودگاه‌ها و ایرلاین‌ها توجه می‌کند اما نگاه کارشناسان این سازمان نسبت به خرید هواپیماهای جدید از لحاظ طول، عرض و مقاومت باند و طول و عرض بدنه هواپیما، وزن هواپیما به همراه سرنشینانش تا چه اندازه موثر بوده است؟
علاوه بر این انتظار می‌رود با ورود ناوگان هوایی جدید به کشورمان، ساز و کاری برای خروج ناوگان قدیمی که عمر میانگین آن‌ها حدود ۲۳ سال است، تدوین شده تا شاهد بازنشستگی این هواپیماها پس از سال‌ها فعالیت باشیم.
دسته بندی : اخبار
برچسب‌ها: هواپیما, فرودگاه‌های ایران, حمل و نقل, ایرباس